30 marca 2022 roku po ciężkiej chorobie zmarł najwybitniejszy w historii Gliwic sportowiec – Egon Franke. Wielokrotny medalista Igrzysk Olimpijskich i Świata miał 86 lat. Latem 2021 roku  Egon był w Gliwicach w doskonałej formie i udzielił wywiadu Telewizji Imperium. Można powiedzieć, że odszedł za wcześnie.

Egon Franke Ur. się 23 października 1935 r. w Gliwicach. Od dzieciństwa ciągnęło go do sportu Wraz z braćmi Piotrem i Gerardem próbował sił w różnych dyscyplinach. Przez jakiś czas był nawet piłkarzem. Ostatecznie pozostał przy szermierce, a to dzięki fechtmistrzowi Antoniemu Franzowi, którego stał się pupilem. Pod jego okiem poznawał tajniki władania białą bronią. Był bardzo pojętnym uczniem. Obdarzony świetnym refleksem, szybki, umiejący przewidzieć intencje przeciwnika. Po czterech latach treningu przyszedł pierwszy sukces – tytuł mistrza Polski juniorów we florecie i wyjazd na mistrzostwa świata do Budapesztu. Znawcy szermierki zachwycali się nad jego techniką. Pod okiem Antoniego Franza do perfekcji opanował ulubioną przez siebie broń – floret.

Jesienią 1955 został powołany do wojska. Trafił do Legii Warszawa, gdzie trenowany przez Andrzeja Przeździeckiego sięgnął po tytuł wicemistrza Polski. W 1957 r. wrócił do Gliwic, a jego trenerem został Zbigniew Czajkowski. Nowy fechmistrz był bardzo wymagający. Treningi trwały po kilka godzin, efekt – srebrny medal na mistrzostwach Polski. W 1959 r. był jednym z kandydatów do drużyny na mistrzostwa świata (Budapeszt). Tuż przed imprezą musiał się poddać operacji wyrostka robaczkowego, ale pozbierał się i pojechał na mistrzostwa. Drużyna w której występował dotarła do półfinału, co było największym osiągnięciem w historii polskiego floretu. W 1960 r. drużyna florecistów w składzie: Czajkowski, Wycisk, Tell, Franke stanęła na najwyższym podium mistrzostw Polski. W tym samym roku Egon Franke pojechał na swoją pierwszą Olimpiadę. W Rzymie walcząc razem z Ryszardem Parulskim, Ryszardem Kunze, Januszem Różyckim, Witoldem Woydą został sklasyfikowany na miejscach 5-8. Wreszcie w roku 1961 na mistrzostwach świata w Rzymie z drużyną zdobył brązowy medal. Był też o krok od finałów w turnieju indywidualnym. Przegrał jednak w barażu z innym Polakiem – Woydą. Niecały rok później Franke w walce finałowej Mistrzostw Polaki. pokonał właśnie Woydę i złoty medal powędrował do Gliwic. Z Mistrzostw Świata w Buenos Aires przywiózł dwa medale. Pierwszy, brązowy wywalczony we florecie z drużyną i drugi złoty zdobyty też z drużyną, ale w szpadzie, o czym niewielu pamięta.

Przed mistrzostwami świata w Gdańsku rozgrywanymi w roku 1963 Egon Franke był typowany jako główny pretendent do złotego medalu. Mistrzostwa te przeszły do historii światowej szermierki jako jedne z najbardziej dramatycznych. Egon Franke, Ryszard Parulski i Francuz Jean-Claude Magnan walczyli tak równo, że sędziowie proponowali całej trójce przyznać złote medale. Ostatecznie jednak wygrał Magnan, przed Parulskim i Franke.

Rok 1964 przejdzie do historii jako rok największego sukcesu GKS „Piast”. W tymże roku 5.133 sportowców z całego świata zjechało się do Tokio na XVIII Igrzyska Olimpijskie. Wśród nich było trzech reprezentantów Piasta. Bogdan Gonsior, Mikołaj Pac Pomarnacki i Egon Franke. Wszyscy wrócili z tarczą, ale na najwyższym podium stanął tylko Egon Franke.