Parzyszek i Badia o meczu z ŁKS Łódź

PZPN Bońka i program naprawczy?!
Istnieją spółki do prowadzenia różnych rozgrywek, ale całością polskiej piłki nożnej jako dyscypliny sportu zajmuje się PZPN. Od 2012 satrapia Zbigniewa Bońka. Kim jest Boniek? Sportowo to jeden ze sporego grona wybitnych polskich piłkarzy. Ani najlepszy, ani najskuteczniejszy, ani najbardziej utytułowany. Jednak na tle dziesiątków tysięcy zawodowo kopiących się po czołach Polaków – bez wątpienia wybitny. Boniek kreuje się na biznesmena, co chełpliwie podkreśla. Chce tym udowodnić, że jest kimś więcej, niż tylko sprawnym kopaczem piłki z oszczędnościami po karierze. Nie jest jednak biznesmenem znanym ani znaczącym. Po pierwsze dlatego, że sprzedaje swoją gębę w reklamach firm innych, niż własne. W solidnym, grubym biznesie jest to absolutnie poniżej poziomu żenady.
No i jest jasne, że biznesy Bońka są mniej dochodowe, niż wypłata brana za pełnoetatową, całodobowo zaangażowaną prezesurę w PZPN – związku z co najwyżej drugiej ligi futbolu.
Nie ma na świecie zyskownego biznesu, którym nie trzeba się zajmować, poświęcać mu uwagi, troski i CZASU. Stąd wiadomo, że najlepszym biznesem w życiu Bońka jest teraz fotel w PZPN, a nie mityczne firmy we Włoszech czy mgliste inwestycje w Polsce. Z tego fotela wstaje i idzie wygłosić żałośnie idiotyczną kwestię w reklamie polskiej sieci komórkowej albo tępawo zachęca do lokalnej bukmacherki. Brak biznesowej klasy aż kwiczy.
Po półanalfabecie Lacie Grzegorzu Boniek oczywiście jest prawie intelektualistą. Starczy jednak wysłuchać paru Bońkowych wypowiedzi, szczególnie tych „niepisanych” czy spontanicznych – nie parozdaniowych komunikatów oficjalnych. Tam wyłazi, że Boniek to tylko człowiek „obyty”, a nie inteligentny. Tylko otrzaskany ze światkiem sportowych mediów, menedżerków, szemranych prezesów klubowych i kolegów z muraw, osiadłych na stanowiskach działaczy. Miałkość, prostotę i biedę swoich opinii i osądów Boniek sprawnie pokrywa płytkim dowcipem, anegdotą ze świata piłki albo odwołaniem do włoskich realiów. Klasa człowieka wyraża się także w pewności siebie, wolnej od nerwowego oczekiwania na hołdy i uznanie. Boniek jest na drugim biegunie – to samolub, narcyz i bufon, dokuczliwie mściwy i stale podejrzewający, że ktoś go lekceważy albo podpuszcza.
Taki Boniek nie jest i nie będzie już urodzonym zbawcą, który wymyśli, opracuje i rozpocznie realizację jakiegoś kompleksowego Planu Wyciągnięcia Polskiej Piłki z Gówna. Od 2012 roku praktycznie nie kiwnął w tym kierunku palcem. Zadowolił się trwaniem na fotelu i trawieniem niespodziewanych sukcesów reprezentacji, gdzie fenomen kilku piłkarzy „załatwił” sprawę awansów do dużych imprez.
Na tę sprzyjającą okoliczność, lokalna Polska zareagowała budową wielu nowoczesnych stadionów.
Lokalna Polska za miliardy, bo przecież nie PZPN Bońka.
Za Bońka polska piłka klubowa staczała się w bagno i teraz już grzęźnie w nim całkowicie.
Sportowo, rankingowo, wizerunkowo, frekwencyjnie.
Nowoczesne szkolenie masowe leży, oddane w ręce byłych piłkarzy, którzy swoje zerowe osiągnięcia i prawie takież umiejętności „przeszczepiają” nieszczęsnym dzieciom w mikroszkółkach. Młodzieżowe reprezentacje w strukturach PZPN nie wychylają się poza starty w grupie eliminacyjnej. Polska myśl trenerska nadal nadaje się tylko do polskich klubów. Brak nowoczesnego „urządzenia” klubów z rozgrywek centralnych przez PZPN powoduje, że nie trafiają do Polski poważni inwestorzy.
Bo kto wybiera trzeciorzędne bagno? Tylko samobójca, który chce skończyć ze sobą szybko, ale mało efektownie. Nieudacznictwo i brak wizji Boniek pokrywa wzniecaniem permanentnych dyskusji nad formą rozgrywek ekstraklasy. A od samego mieszania stęchłej burej wody w bagnie, toń nie zrobi się przejrzysta i smaczna. Ostatnia decyzja Bońka to inwestycja PZPN w „powołanie” kadry e.
E-piłkarzy tłukących w grę na ekranie. Bez związku z fizycznym wysiłkiem sportowym i ideą doskonalenia umiejętności w grze o zasadach tak prostych i trwałych, że podbiła cały glob.
Grze ludzi przeciw ludziom! Ten skandal trwonienia pieniędzy związku na działania antysportowe, wypaczające i degenerujące wzorce i ideały, powinien skończyć się wylaniem Bońka na bruk.
Niedługo w tak wielkim bagnie może utonąć także i nadzieja. W poniedziałek, 26 października 2020 roku odbędzie się wybór nowego prezesa PZPN. Na dziś Bońkowi nie wolno w nim startować – statut związku mówi jasno: 2 kadencje prezesowania i szlus. Jednak trwa przepychanie Bońka na bezterminową prezesurę. Może mu to zapewnić zmiana ustawy o sporcie, czyli akt rangi wyższej od statutu PZPN. Władza ustawodawcza chętnie wypnie się do lizania. Rysiek Czarnecki zrobi swojego syna wiceprezesem piłkarstwa, zasłużonych ze starości partyjniaków obdaruje się władzą w OZPN-ach a jednej głupiej i tępej, ale ozdobnie wykształconej pani załatwi się słodką fuchę w UEFA.
Beznadzieja klubowej wegetacji ma duże szanse się ziścić, bo Boniek chętnie władzy poliże.