Co zgubiło Pereza?

Najprostsza odpowiedzią na pytanie , co zgubiło Angela Pereza będzie – brak oczekiwanych wyników w rundzie wiosennej. – Rzeczywiście coś dziwnego stało się z zespołem, który jesienią potrafił grać z najlepszymi jak równy z równym i wygrywać z takimi drużynami jak Legia Warszawa czy Lech Poznań. Piast z wiosny zupełnie nie przypominał ekipy  z jesieni, choć personalnie nie uległ osłabieniu.

Brak wyniku, a przed wszystkim gry na odpowiednim poziomie nie bierze się z niczego Pierwszym grzechem Pereza wydaje się być, to że źle ocenił możliwości prowadzonej przez siebie drużyny. W przerwie zimowej szkoleniowiec wielokrotnie powtarzał, że nie potrzebuje nowych piłkarzy, bo tych co ma mu wystarczą. Brak świeżej krwi, wzmocnienia rywalizacji w zespole, to zawsze działa na niekorzyść zespołu. Rzeczywisty obraz został też zamydlony przez wygrane ze słabymi sparingpartnerami.

Drugi grzech to zbytnie zaufanie współpracownikom. W sztabie szkoleniowym Piasta są ludzie odpowiedzialni za każdy element treningu. Perez nie wtrącał się w pracę swoich asystentów i tu też efekt widać. Najwięcej zastrzeżeń można mieć do przygotowania motorycznego. Samobójcze gole, bramki tracone w drugiej połowie, to są detale świadczące o braku sił. Dobry trener bez komputerów i specjalistycznych badań potrafi ocenić jak należy prowadzić zawodnika. Zmiany dokonywane w ostatnich meczach też nie były trafione.

Zastrzeżenia trzeba też mieć co do taktyki, szczególnie na wyjazdach. Na boiskach przeciwnika Piast był zupełnie inną drużyną, niż w meczach u siebie. Zawodnicy robili wrażenie dzieci poruszających się we mgle.

Za grzech można również  uznać zbytnie spoufalenie się z piłkarzami. Każdy dobrze wie, że na linii szef-pracownik musi być pewnie dystans, granica, której nie powinno się przekraczać, bo przestaje działać autorytet i „strach” przed przełożonym’.

Brak znajomości języka polskiego. Piast to nie Real czy Barcelona, gdzie trener nie musi za dużo tłumaczyć czy mówić. Porozumiewanie się za pośrednictwem tłumacza nie sprawdza się. Warto zauważyć, że żaden trener nie znający dobrze przynajmniej angielskiego w polskiej ekstraklasie furory nie zrobił.

Bez wątpienia wiosną Pereza opuściło też szczęście. Pechowo tracone gole i niewykorzystywane sytuacje.

Kibice i dziennikarze Pereza będą jednak dobrze wspominać. Był pierwszym trenerem, który nie krępował się podbiec do fanów, przybić z nimi piątkę. Nie unikał rozmów, wspólnych zdjęć. Nie był więc zakompleksionym, zadufanym w sobie bufonem, co jest cechą charakterystyczną dla wielu polskich trenerów, a przecież grał w najlepszej drużynie świata.

Zapamiętamy go też, jako szkoleniowca, który poprowadził Piasta do „Resultado historico”. Wygrana z Górnikiem w Zabrzu, zwycięstwo nad Legią, najwyższa wygrana w ekstraklasie i Pucharze Polski na szczeblu centralnym. To są te chwile, do których kibice będą wracać.

Angel Perez swoją przygodę z Piastem rozpoczął meczem z Cracovią, jak wiemy zwycięskim. Przygodę z gliwickim klubem także zakończył spotkaniem z Cracovią i to na tym samym stadionie. Jego bilans spotkań ligowych w Piaście to

11 wygranych, 7 remisów i 11 porażek. Stosunek goli 40:41. Statystyki pokazują, że mamy tu prawie idealny remis. Bilans ten poprawiają dwa wygrane w Pucharze Polski mecze.

Angel Perez był też pierwszym, nie mówiącym po polsku trenerem, ale nie zagranicznym. W 1956 roku Piasta prowadził Miklos Beljung, Węgier, ale od 1940 roku mieszkający na Śląsku.

Anioł z Malediwów to trener, jakiego w polskiej lidze chyba jeszcze nie było. A po jego zwolnieniu z Piasta, pewnie jeszcze długo nie będzie. Pewnie też, gdy opadną emocję, hiszpański szkoleniowiec będzie mile wspominał swój okres pracy w Polsce, kibiców, atmosferę i mecze z Górnikiem Zabrze.

Wszystko jednak ma swój początek i koniec. Przygoda hiszpańskiego szkoleniowca z Piastem skończyła się po 10 miesiącach.były piłkarz Realu Madryt pozostawił jednak w Gliwicach tyle wspomnieć, że pewnie częściej będziemy wracać pamięcią do  tego, co tu zrobił niż jego poprzednicy, którzy dużo dłużej pracowali przy Okrzei.

Dziękujemy jednak panie trenerze za wszystkie miłe chwile  i życzymy powodzenia w dalszej pracy.

Redakcja piast.gliwice.pl