Reprezentanci Polski

Niewiele osób chyba  wie, że na przestrzeni 68 lat w Piaście Gliwice, a przed fuzją w GKS Gliwice zaczynali swoje kariery późniejsi reprezentanci Polski. Niewątpliwie największą gwiazdą, która urodziła się w Gliwicach i wychowała na boiskach naszego miasta jest Włodzimierz Lubański. To w Piaście też grał i trenował zawodnik z najlepszą „główką” Józef Gałeczka. Pokolenie czterdziestolatków natomiast pewnie doskonale pamięta Andrzeja Buncola, medalistę Mistrzostw Świata.

Już po reaktywacji, czyli po 1997 roku trafiali do Piasta byli kadrowicze. Pierwszym był Leszek Iwanicki, piłkarz, który walnie przyczynił się do powrotu Piasta do trzeciej ligi. Potem mieliśmy okazje zobaczyć i poznać osobiście Ryszarda Stańka, medalistę Igrzysk Olimpijskich.

I wreszcie najnowsze czasy. Kamil Glik, obrońca, który bezpośrednio z naszego klubu trafił do kadry narodowej.

Obecnie w kadrze nie brak również reprezentantów, ale drużyn młodzieżowych. Przygodę z młodzieżową reprezentacją ma za sobą Tomasz Podgórski.  Regularnie powołowymi są natomiast Mateusz Matras i Rafał Pietrzak.

Przypomnijmy też, że obecny selekcjoner – Franciszek Smuda na początku lat 70-tych minionego wieku przez dwa sezony bronił barw Piasta Gliwice.

Reprezentanci Polski

Przed reaktywacją

Polska „A”, Polska „B”, Mecze nieoficjalne, U-18, U-21-U-23

Imię Nazwisko Gry 90′ Min. Gole
Włodzimierz Lubański 96 95 8 595 63
Andrzej Buncol 83 83 7 470 8
Lucjan Brychczy 60 60 5 400 18
Joachim Marx 43 35 3 510 15
Jerzy Musiałek 38 35 3 285 11
Józef Gałeczka 33 33 2 970 6
Józef Kopicera 17 14 1 395 2
Robert Gronowski (Gruner) 5 4 405
Dariusz Grzesik 4 4 360
Henryk Gronowski (Gruner) 3 3 270
Hubert Skowronek 3 3 270

 

Polska „B” U-18, U-21, U-23

Imię Nazwisko Gry 90′ Min. Gole
Joachim Krajcz 15 12 1 215 2
Rainer  Kuchta 3 3 270

 

Reprezentacje młodzieżowe U-18, U-20, U-21

Imię Nazwisko Gry 90′ Min. Gole
Mirosław Jaworski 53 53 4 770 1
Helmut Foreiter (Vorreiter) 33 33 2 970 4
Wiktor Morcinek 28 28 2 520 3
Krystian Blana 14 7 945 1
Jan Szczech 9 9 810
Roman Wojtysiak 9 9 810 1
Henryk Pałka 8 8 720 1
Edward Biernacki 6 3 405
Ryszard Brysiak 5 3 360
Jerzy Szelesny 5 3 360
Andrzej Kloza 4 4 360
Andrzej Molenda 4 2 270 1
Stanisław Ciesiul 3 3 270
Joachim Gerlich 3 3 270
Zbigniew Żurek 3 3 270
Zygmunt Górski 3 2 225
Franciszek Stein 3 2 225
Bronisław Kabat 2 2 180
Zygmunt Dudys 2 1 135
Józef Kampa 2 1 135
Rudolf Stach 2 1 135
Jerzy Apostel 1 1 90
Mariusz Grociak 1 1 90
Helmut Hein (Hajn) 1 1 90
Tadeusz Pawlik 1 1 90
Zbigniew Sempruch 1 1 90
Marcin Żemaitis 1 1 90
Bogusław Engel 1 45
Jan Jonda 1 45
Jerzy Michajłow 1 45
Robert God
Henryk Laska
Mieczysław Wieczorkowski

 

Po reaktywacji

Henryk Bałuszyński Reprezentacja Narodowa 4
Kamil Glik Reprezentacja Narodowa
Leszek Iwanicki Reprezentacja Narodowa 2
Marcin Radzewicz Reprezentacja Narodowa
Ryszard Staniek Wicemistrz Olimpijski
Maciej Nalepa Reprezentacja Narodowa
Adam Kryger Reprezentacja narodowa
Kamil Wilczek Reprezentacja narodowa
 Jakub Świerczok
Reprezentacja narodowa
Mateusz Bukowiec Reprezentacje Młodzieżowe
Tomasz Podgórski Reprezentacje Młodzieżowe
Łukasz Żyrkowski Reprezentacje Młodzieżowe
Mateusz Matras Reprezentacje Młodzieżowe
Rafał Pietrzak Reprezentacje Młodzieżowe
Reprezentacja narodowa
Grzegorz Kasprzik Reprezentacje Młodzieżowe
Tomasz Kasprzik Reprezentacje Młodzieżowe
Mateusz Kowalski Reprezentacje Młodzieżowe
Wojciech Lisowski Reprezentacje Młodzieżowe
Radosław Murawski Reprezentacje Młodzieżowe
Jakub Szumski Reprezentacje Młodzieżowe
Patryk Dytko Reprezentacje Młodzieżowe
Bartosz Szeliga Reprezentacje Młodzieżowe
Patryk Dziczek Reprezentacje Młodzieżowe
Denis Gojko Reprezentacje Młodzieżowe
Dominik Steczyk
Reprezentacje Młodzieżowe
Ariel Mosór
Reprezentacje Młodzieżowe
Arkadiusz Pyrka
Reprezentacje Młodzieżowe
Szczepan Mucha
Reprezentacje Młodzieżowe

 

Parada reprezentantów

Warszawa, Kraków, Poznań to dzisiejsze piłkarskie, polskie potęgi. Trudno jednak znaleźć jedno miasto, w którym wychowałoby się tylu świetnych piłkarzy. To w Gliwicach urodziło się, bądź uczyło piłkarskiego rzemiosła aż 16 reprezentantów Polski i jeden kadry Niemiec (tylko I reprezentacja). Do tego można doliczyć kilkudziesięciu piłkarzy, którzy założyli koszulki z Białym Orłem w młodzieżowych reprezentacjach kraju. Z dzielnic przoduje Sośnica, w której wychowało się aż trzech kadrowiczów. Dziś stawia się na zagranicznych zawodników lub przyjezdnych. Wychowankowie gliwickich klubów za kilkoma wyjątkami, najczęściej grają w niższych ligach. Zapraszam na paradę reprezentantów Polski wywodzących się z Gliwic.

 

Lucjan Brychczy (Ur. 13 czerwca 1934 w Nowym Bytomiu)

Przygodę ze sportem zaczynał w Pogoni Nowy Bytom, ale jego piłkarska kariera zaczęła się w ŁTS Łabędy (1948-1953). Wybił się w Piaście

Lucjan Brychczy największe sukcesy odnosił będąc piłkarzem Legii Warszawa

Gliwice, skąd trafił do Legii Warszawa. Trzykrotny król strzelców ligowych. W Polskiej Ekstraklasie rozegrał 368 spotkań, strzelając 182 gole. W kadrze narodowej zadebiutował w sierpniu 1954 w meczu z Bułgarią, Olimpijczyk. W reprezentacji rozegrał 58 spotkań, zdobył 18 bramek.
Komentarz – Jeden z najlepszych piłkarzy w historii polskiego futbolu. Początkowo bramkostrzelny napastnik, zazwyczaj prawy łącznik, potem wspaniały rozgrywający. Jest legendą i symbolem Legii Warszawa, ale jego talent rozwinął się w Gliwicach. Był wspaniałym technikiem , potrafił zdobywać gole w nieprawdopodobnych sytuacjach. Miał propozycję gry z Realu Madryt, ale ze względu na to, że był oficerem Ludowego Wojska Polskiego wówczas wyjazd zza granicę był niemożliwy

 

Andrzej Buncol (Ur. 21 września 1959 r., Gliwice)

Wychowanek Piasta Gliwice w którym grał do 1979 roku. Potem trafił do Ruchu Chorzów, karierę klubową kontynuował w Legii Warszawa. W reprezentacji narodowej zadebiutował 17 lutego 1980 roku w Marrakeszu. meczem z Marokiem. Na odbywających się

Andrzej Buncol srebrny medalista MŚ z Hiszpanii

Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w 1982 roku zagrał we wszystkich meczach zdobywając srebrny medal. Uczestniczył też w Mistrzostwach Świata w Meksyku (1986). W reprezentacji wystąpił 51 razy, strzelając 6 goli. Po zakończeniu mundialu wyemigrował do Niemiec. Będąc piłkarzem Bayernu Leverkusen (1987–1992), gdzie był niekwestionowaną gwiazdą, sięgnął po Puchar UEFA (1988).
Komentarz – Pseudonim „Krupniok”. Z utalentowanego juniora wyrósł jeszcze lepszy senior. Miał awersję do nauki, ale w tym przypadku wyszło mu to na dobre. Był ulubieńcem Antoniego Piechniczka. Słabe warunki fizyczne nadrabiał niezwykła ambicją i bajecznym sztuczkami technicznymi. Pierwszy i jedyny wychowanek Piasta, który zawiesił na piersi medal Mistrzostw Świata i jedyny gliwiczanin, który zdobył Puchar UEFA.

 

Stefan Floreński (ur. 17 grudnia 1933 r. w Sośnicy)
Stefan Floreński jest wychowankiem Sośnicy Gliwice. W 1956 przeszedł do Górnika Zabrze, dziewięciokrotnie zdobywając w tym klubie mistrzostwo kraju, pięć razy wywalczył Puchar Polski. W pierwszej reprezentacji Polski debiutował 29 września 1957 w meczu z Bułgarią. Łącznie w reprezentacji wystąpił w 11 spotkaniach.
Komentarz –
Jeden z najlepszych obrońców w historii polskiej piłki. Wszechobecny, doskonale radzący sobie zarówno na boku jak i w środku obrony. Nie miał problemu z grą w środku pola, prekursor wślizgów na polskich boiskach. Zawsze opanowany, nawet, gdy grał przeciwko najlepszym napastnikom. Był na Olimpiadzie w 1960 roku, ale nie zagrał na niej z powodu kontuzji.

 

Józef Gałeczka (Ur. 28 lutego 1939 r. w Gliwicach)

Wychowanek Unii Foch Gliwice. W latach 1955-1959 był podstawowym piłkarzem Piasta Gliwice. Już w barwach Zagłębia Sosnowiec w

Józef Gałeczka, najlepsza głowa polskiej piłki

ekstraklasie strzelił 98 goli. W 1964 zdobył tytuł króla strzelców Ekstraklasy (18 bramek). Zdobywca Puchar Polski jako zawodnik i jako trener. W reprezentacji Polski rozegrał 18 spotkań, strzelając 5 goli.
Komentarz –
Najlepsza głowa w historii polskiej piłki. Mimo niewielkiego wzrostu głową zdobywał sporo goli. Skocznym, zawsze miał świetny przegląd pola. Prawoskrzydłowy, potem rozgrywający. Lider zespołu, potrafiący pokierować drużyną.

 

Kamil Glik (Ur. 3-go lutego 1988 r. w Jastrzębiu Zdroju)

Jest wychowankiem Wodzisławskiej Szkoły Piłkarskiej, ale piłkarskiego rzemiosła uczył się w słynnym Realu Madryt. Po powrocie do Polski został zawodnikiem Piasta. Jest pierwszym piłkarzem w historii gliwickiego klubu, który bezpośrednio z Piasta trafił do reprezentacji Polski. W kadrze zadebiutował 20 stycznia 2010 roku w meczu z Tajlandią. Na koncie ma już 11 występów (1 gol)
Komentarz – Jeden z najbardziej utalentowanych polskich, środkowych obrońców. W znacznej mierze dzięki jego świetnej grze w destrukcji Piast utrzymał się w pierwszym sezonie w Ekstraklasie. Teraz z powodzeniem nabiera doświadczenia na włoskich boiskach.

 

Dariusz Grzesik ( Ur. 10 stycznia 1966 r. w Tychach)

Jeszcze jako junior trafił do Piasta. Po dwóch latach gry w seniorach przeniósł się do GKS Katowice i jako piłkarz tego klubu 19 grudnia 1990 r. zadebiutował w reprezentacji kraju w meczu z Grecją. W reprezentacji wystąpił trzy razy.
Komentarz
– Będąc piłkarzem GKS Katowice razem z Januszem Nawrockim decydował l obliczu tego zespołu. Dwukrotnie zdobył Puchar Polski, raz Superpuchar.

 

Robert Gruner (Gronowski) (Ur. 13 maja 1926 w Gliwicach, zm. 24 lutego 1994 w Hamburgu)

Wychowanek Reichsbahn SV. Do Piasta trafił po wyjściu z niewoli francuskiej w 1946 roku. Jest pierwszym w historii

Obaj bracia Gronowscy wystąpili w reprezentacji Polski

piłkarzem z Gliwic, który zagrał w reprezentacji narodowej. W kadrze Polski zadebiutował będąc już piłkarzem Lechii Gdańsk 29 listopada 1953 r. w meczu z Albanią.
Komentarz – Jeden z najlepszych i najgroźniejszych napastników pierwszego, powojennego 10-lecia. Sławę zdobył jako piłkarz Piasta. Był też pierwszym w historii klubu zawodnikiem, który przeszedł do innego klubu na zasadzie transferu. Nie był to bezpośredni transfer gotówkowy, ale działacze Lechii za jego pozyskanie zafundowali zawodnikom Piasta kilkudniowe zgrupowanie nad morzem i kilka gier kontrolnych.

Henryk Gronowski – (Ur. 1 marca 1928 w Gliwicach, zm. 10 maja 1977).
Brat Roberta, podobnie jak on karierę zaczynał w niemieckim klubie Reichsbahn SV. Po wojnie trafia do Piasta, by w 1948 roku przenieść się do Lechii Gdańsk. W reprezentacji Polski zagrał tylko raz. Było to 3-go listopada 1957 w wygranym 4:0 meczu z Finlandią.
Komentarz – Najlepsze lata jego kariery przypadają na okres, gdy był piłkarzem Lechii Gdańsk Równie grający, perfekcyjny w interwencjach bramkarz. Przez pewien czas rekordzista w ilości minut bez straconej bramki.

 

Paweł Janik (Ur. 4 kwietnia 1949 r.)

Wychowanek ŁTS Łabędy. Mistrz Polski w barwach Szombierek Bytom. W ekstraklasie rozegrał 389 spotkań. W latach 1965-67 rozegrał 24 mecze w reprezentacji Polski juniorów, strzelając 10 bramek. W narodowej reprezentacji kraju zadebiutował w 25 października 1 październiku 1970 r. w meczu z Czechosłowacją (2:2).
Komentarz – Mając zaledwie 15 lat, Paweł Janik w 1964 r. był już zawodnikiem pierwszej drużyny ŁTS. Bardzo szybko sięgnęli po niego działacze Polonii Bytom, czołowej w latach 60. i 70. drużyny kraju. W latach 1965-67 rozegrał 24 mecze w reprezentacji Polski juniorów, strzelając 10 bramek. Występował na boisku obok takich piłkarzy jak: Deyna, Ćmikiewicz, Gorgoń, Musiał. Po zakończeniu wieku juniora, od 1967 roku do 1971 r., grał 30 razy w reprezentacji młodzieżowej, gdzie zdobył 5 goli. W październiku 1970 r. zagrał jedno spotkanie – z Czechosłowacją (2:2) – w pierwszej reprezentacji Polski. Występował w wielu meczach międzynarodowych w Pucharze Lata. Po spędzeniu wielu sezonów w Polonii Bytom, przeszedł do sąsiada zza miedzy – Szombierek. W I lidze rozegrał 389 spotkań, do dziś plasując się w dziesiątce piłkarzy mających najwięcej występów w polskiej ekstraklasie.

 

Józef Kopicera (Ur. 16 lutego 1951 w Gliwicach)

Wychowanek Piasta Gliwice (1963-1971), Następnie piłkarz Ruchu Chorzów. W ekstraklasie rozegrał 125 spotkań, zdobywając 25 goli. Dwukrotny Mistrz Polski, zdobywca Pucharu Polski. W reprezentacji narodowej debiutował 4 września 1974 r. w meczu NRD. Zaliczył w niej dwa występy.
Komentarz – Błyskotliwy skrzydłowy, słynący z podkręcanych strzałów. Jeden z pierwszych polskich piłkarz który zdobywał gole bespośr3ednio z rzutów rożnych.

 

Henryk Latocha (ur. 8 czerwca 1943 r. Bieruniu)

Karierę zaczynał w Unii Bieruń Stary. W sezonie 1962/63 był piłkarzem Piasta. Czterokrotny Mistrz Polski, pięciokrotnie triumfował w Pucharze Polski. W reprezentacji Polski debiutował 1 maja 1968 roku w meczu z Holandią, Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 8 spotkań.
Komentarz – Uważano, ze jest jednym z najbardziej utalentowanych zawodników z tego okresu. Kontuzje jednak zahamowały jego rozwój. Zaczynał jako napastnik, ale rozgłos zdobył grając na pozycji bocznego obrońcy. Był szybki, trudny do minięcia, często włączal się w akcje ofensywne.

 

Włodzimierz Lubański (Ur. 28 lutego 1947 r. w Gliwicach)

Pierwszym jego klubem była Sośnica Gliwice, skąd przeniósł się do GKS Gliwice. Już w wieku 16 lat trafił do Górnika Zabrze. Z tym klubem

Włodzimierz Lubański, najwybitniejszy polski piłkarz

był siedmiokrotnie mistrzem Polski, sześciokrotnie zdobył Puchar Polski. Cztery razy był królem strzelców polskiej ligi. Dwukrotnie (1969, 1970) wybierany Piłkarzem Roku, zdobywca Złotych Butów w 1972. Od 1975 występował w belgijskim klubie KSC Lokeren, którego był podporą przez 7 sezonów. Rozegrał tam 196 meczów i zdobył 82 bramki. Mistrz Olimpijski. W pierwszej reprezentacji Polski zadebiutował 4 września 1963 w Szczecinie w meczu z Norwegią w który strzelił gola. Wystąpił w 75 meczach, strzelając 48 goli, co jest niepobitym do dziś rekordem.
Komentarz – Przez wielu uważany za polskiego piłkarza wszechczasów. Piłkarz kompletny, niebywale skuteczny, obdarzony piorunującym strzałem, przebojowy drybler, imponujący niesamowitym przyśpieszeniem. Potrafił na odcinku kilku metrów uciec każdemu obrońcy. Gdyby nie kontuzja kolana, pewni w 1974 roku Polska zostałaby Mistrzem Świata.

 

 

Joachim Jerzy Marx (ur. 31 sierpnia 1944 r. w Gliwicach)

Wychowanek Sośnicy Gliwice. W 1959 r. przeniósł się do GKS Gliwice, w którym występował do 1963. Z GKS-u bezpośrednio trafił do Gwardii Warszawa. W latach 1969–1975 bronił barw Ruchu Chorzów. W Ekstraklasie rozegrał 162 mecze, zdobywając 66 bramek. Dwukrotny Mistrz Polski. W reprezentacji rozegrał 23 spotkania, w których strzelił 10 gol. Zdobywca złotego medalu na Igrzyskach Olimpijskich w w Monachium.
Komentarz – Grał na pozycji środkowego napastnika. Piłkarz szybki, potrafił silnie uderzyć, przebojowy, sam potrafił rozstrzygnąć losy meczu.

 

Waldemar Matysik (Ur. 27 września 1961 r. w Stanicy koło Gliwic)

Waldemar Matysik pochodzi ze Stanicy i w tamtejszym Orle zaczynał grać w piłkę. Jeszcze jako junior przeniósł się do Carbo Gliwice. W

Waldemar Matysik, ponad 50 występów w reprezentacji Polski

tym okresie został powołany do młodzieżowej reprezentacji Polski. W 1979 roku został piłkarzem Górnika Zabrze. Z zabrzańskim zespołem trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Polski. Po trzecim tytule odszedł do francuskiego AJ Auxerre, w 1990 został zawodnikiem Hamburger SV, gdzie grał do 1993. W reprezentacji debiutował 19 listopada 1980 w meczu z Algierią.. Wystąpił w niej 55 razy. W 1982 roku zdobył srebrny medal n MŚ w Hiszpanii.
Komentarz: Rozgrywający, harujący na całej długości i szerokości boiska. Człowiek od czarnej roboty, potrafił skutecznie uprzykrzyć życie najlepszym zawodnikom świata, bez uciekania się do złośliwych fali, czy zagrań nie fair. Nie brak opinii, że powinien być w jedenastce wszech czasów polskiej reprezentacji.

 

Jerzy Musiałek (Ur. 14 października 1942, zm. 15 stycznia 1980 w Gliwicach

Wychowanek Piasta Gliwice. W latach 1956-60 był piłkarzem GKS Gliwice). Od 1961 do 1971 roku bronił barw Górnika Zabrze w którym to klubie sześciokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski oraz czterokrotnie zwyciężał w rozgrywkach Pucharu Polski. W jego dorobku znajduje się również Puchar Holandii zdobyty z NAC Breda. W reprezentacji zadebiutował w spotkaniu z RFN, 8 października 1961. Rozegrał w niej w 13 spotkań, strzelił jedną bramkę.
Komentarz – Środkowy napastnik, uważany za największy talent ekipy „Portugalczyków”, reprezentacji narodowej juniorów, która na Mistrzostwach Europy w 1961 roku zdobyła srebrny medal. Był przebojowy, dysponował silnym strzałem. Potrafił sam rozstrzygnąć losy pojedynku, ale miewał momenty „zapomnienia”, kiedy to przechodził obok meczu.

 

Hubert Skowronek (ur. 3 grudnia 1941 w Gliwicach, zm. 6 stycznia 1979 r.)

Jest wychowankiem Carbo Gliwice, ale jego talent rozwinął się w Piaście. Na koncie ma dwa tytuły Mistrza Polski, pięć razy zdobywał Puchar Polski, ale już jako piłkarz Górnika Zabrze. W I reprezentacji Polski zagrał tylko raz, będąc już zawodnikiem Śląska Wrocław. Było 3 grudnia 1966 r. w zremisowanym 0:0 meczu z Izraelem.
Komentarz – Bardzo pracowity pomocnik (mrówka), doskonale pilnujący najlepszych piłkarzy przeciwnika. Charakteryzował się niekonwencjonalnym dryblingiem. Doskonały egzekutor rzutów karnych.

Kamil Glik

Pierwszy w historii klubu z Okrzei,  piłkarz, który bezpośrednio z Piasta trafił do pierwszej reprezentacji Polski

Kamil Glik pierwsze piłkarskie kroki stawiał w drużynie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji Jastrzębie-Zdrój i Wodzisławskiej Szkole Piłkarskiej Wodzisław Śląski. Po kilku latach spędzonych w WSP Wodzisław Śląski występował przez krótki okres na zasadzie wypożyczenia w lokalnej Silesii Lubomia. Następnie razem z innym zawodnikiem WSP, Kamilem Wilczkiem trafił do hiszpańskiego klubu –  UD Horadada, skąd jeszcze jako junior trafił do drużyny Realu Madryt C], w której grał w sezonie 2007/08. Po powrocie z Hiszpanii – dokładnie 6 sierpnia 2008 został zawodnikiem Piasta Gliwice. 30 sierpnia 2008, w meczu z Jagiellonią Białystok, debiutował w jego barwach w Ekstraklasie, zaś prawie rok później, 15 sierpnia 2009, w spotkaniu z Zagłębiem Lubin (4:1) zdobył swoją pierwszą ligową bramkę w barwach Piasta, z którym w sezonie 2009/2010 spadł z Ekstraklasy.

Jeszcze będąc piłkarzem Piasta dostał jako pierwszy piłkarz Piasta powołanie do reprezentacji Polski Seniorów.  Dokładnie 20 stycznia 2010 zadebiutował w reprezentacji Polski, wychodząc w podstawowym składzie na mecz z Tajlandią. W 43. minucie tego spotkania strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji. Drugą zdobył 17 października 2012, w rozegranym w Warszawie meczu z Anglią (1:1). 30 maja 2016 Adam Nawałka oficjalnie powołał go do ścisłego składu na mistrzostwa Europy. 12 czerwca 2016 podczas pierwszego, wygranego 1:0 meczu fazy grupowej z Irlandią Północną, zadebiutował w wielkim turnieju. Jako jeden z liderów drużyny, wystąpił również w pozostałych czterech meczach reprezentacji Polski i dotarł z nią do ćwierćfinału, gdzie Polska odpadła po porażce w rzutach karnych z Portugalią, uzyskując jednocześnie najlepszy wynik w historii swoich występów w mistrzostwach Europy. Następnie był filarem drużyny, która z pierwszego miejsca w grupie E, awansowała na mistrzostwa świata 2018. W eliminacjach rozegrał dziewięć meczów, strzelając jedną bramkę. 4 czerwca 2018 selekcjoner Nawałka powołał go do ścisłego składu na mistrzostwa świata 2018 w Rosji, został również powołany na mistrzostwa świata 2022 w Katarze, gdzie Polakom udało się wyjść z grupy. .

22 listopada 2022 rozegrał setny mecz w kadrze, w zremisowanym 0:0 mundialowym spotkaniu przeciwko Meksykowi.

Po spadku Piasta do I ligi na zasadzie transferu definitywnego trafił do US Palermo.  Krótko tam jednak występował. Został wypożyczony do FC Bari, gdzie zaliczył 16 występów. Po tym sezonie został sprzedany do FC Torino, gdzie zaczęła się jego wielka kariera. Łącznie w barwach Torino FC, rozegrał 171 meczów, w których strzelił 13 bramek i zanotował 6 asyst. Nieprzerwanie przez trzy sezony był także kapitanem turyńskiego klubu, zyskując szacunek kibiców i miano klubowej legendy.

Mimo to zdecydował  się przejść do AS Monaco  i to jest również udany okres w jego karierze. W sezonie 2016/2017 zdobył z AS Monaco, mistrzostwo Francji, a także dotarł do finału Pucharu Ligi Francuskiej, półfinału Pucharu Francji oraz półfinału Ligi Mistrzów, gdzie lepszy, po dwumeczu, okazał się włoski Juventus. Sam, w tamtym sezonie wystąpił natomiast w 53 meczach swojej drużyny, strzelając 8 bramek i notując 3 asysty. Po sezonie został wybrany do najlepszych jedenastek Ligue 1, według L’Équipe, a także francuskiej federacji piłkarskiej. 13 lipca 2017 przedłużył swój kontrakt z Monaco do 30 czerwca 2021, ale nie wypełnił go do końca, bo zdecydował się na powrót do Włoch do klubu Benevento Calcio, gdzie gra do dziś (rok 2023).

Jakub Świerczok

Jakub Świerczok to drugi obok Kamila Glika w historii Piasta piłkarz, który będąc zawodnikiem klubu z Okrzei dostał powołanie do reprezentacji Polski. Świerczok po raz pierwszy do Piasta trafił w 2012 r. Nie pograł jednak za dużo, bo nabawił się poważnej kontuzji  kolana. Wrócił do 1.FC Kaiserslautern, gdzie grał w rezerwach. Kolejne jego kluby to: Zawisza Bydgoszcz, Górnik Łęczna, GKS Tychy i Zagłębie Lubin. Stamtąd przeniósł się do Łudogorca Razgrad, by w 2020 roku znów trafić do Piasta. Jeszcze będąc zawodnikiem gliwickiego klubu został przez Paulo Sousę powołany na mecz towarzyski z Rosją. W tym spotkaniu zdobył gola co dało mu przepustkę na Euro 2021. Jeszcze przed turniejem zagrał razem z Robertem Lewandowskim przeciwko Islandii. Na Euro wystąpił przeciwko Szwecji. Do Gliwic jednak już nie wrócił, bo został sprzedany do Japonii.

 

Opracowanie:  Grzegorz Muzia/Andrzej Potocki

Wszystkie materiały/teksty/opracowania/multimedia umieszczone na podstronach „Historia” mają charakter autorski. Bez zgody autorów i właścicieli nie mogą być publikowane i wykorzystywane do celów komercyjnych i marketingowych, publikowane w innych nośnikach medialnych. Jedynym wyjątkiem jest wykorzystywanie ich do celów dydaktyczno-naukowych. W tym przypadku wymagane jednak jest podanie źródła.

Masz uwagi, chcesz przesłać zdjęcie – gm@piast.gliwice.pl